Twee keer per jaar organiseer ik een voorzingen in het Vestzaktheater om mijn zangleerlingen de kans te geven om lekker veel podium-ervaring op te doen.

Afgelopen maand zag ik het daar weer bij wat leerlingen gebeuren: Het lied dat ze zongen ging super goed, maar de laatste noot was amper gezongen en de muziek ging nog even door. Dat ‘even door’ voelde blijkbaar voor sommigen als een eeuwigheid! Er werd onzeker heen en weer gekeken, de microfoon snel weggezet en uiteindelijk schoot men dan zo snel mogelijk weg van het podium!

Best herkenbaar en begrijpelijk toch? Maar het publiek blijft verbaasd achter en tegen de tijd dat de muziek stopt en ze willen gaan klappen is de zanger of zangeres allang verdwenen!

Als Zingende Ober – waarbij wij door het publiek heen lopen, en mensen blijven kletsen – is dit niet zo’n groot probleem. We lopen rustig heen en weer of brengen iemand een biertje, we blijven aanwezig! Maar op een podium met een stil en luisterend publiek kan dit jou als zanger wel erg ongemakkelijk laten voelen.

Daarom hier nu de volgende tips voor iedereen die dit herkent:

Blijf rustig en zelfverzekerd op twee benen staan. Blijft in het liedje, houd het moment vast! Blijf in je rol als zanger. Kijk nog niemand in het publiek aan maar kijk liever tussen de mensen door. Ga met je aandacht naar je lage ademhaling. Probeer rust uit te stralen! Wacht tot het publiek gaat klappen, daar kun je dan weer op reageren.

En dan natuurlijk het allerbelangrijkste: Neem je applaus in ontvangst! Als het publiek dan gaat klappen, accepteer dat dan! Ook al ging er voor je gevoel van alles mis, laat dat niet merken aan de luisteraars! Knik vriendelijk of verbuig je eventueel. Je kunt je ook in de microfoon bedanken, met het publiek gaan praten!

Hoe langer het applaus aanhoud, des te langer blijf je staan… Probeer er maar gewoon lekker van te GENIETEN! Smaakt het al naar meer?